Να τρέξω θέλω

Καταράχτης τα παγωμένα σου νερα πέφτουνε και δροσερεύουν το ζεματισμένο μου κεφάλι απο τον ήλιο.

Αναπνοή γεμάτη, της ψυχής,  κλείνουν τα μάτια μου για να την νιώσουν.

Να τρέχω θέλω μα δεν ξέρω που, ενεργεια μέσα μου του ήλιου ισάξια υπάρχει και που να την πρωτοξοδέψω δεν χωράει το μυαλό.

Και ερχεται κύμα o πόνος και σκαρφαλώνει απο το λαιμό, χτυπάει στο κεφάλι και απo τα μάτια βγαίνει σα νερό.

Και νιώθω νέος και ικανός να φάω ολο τον κόσμο και ξανακλαίω απο χαρά μονο και μόνο απο την σκέψη.

Τιποτα δεν έχει σημασία και όλα γύρω μου έχουν. Σαν να γεννήθηκα πριν λίγο, όλα μυρίζουν.

 

Να τρέξω θέλω, ώσπου τα μάτια μου να δούνε τα δικά σου.

Να τρέξω θέλω ώσπου να αγγίξω τα ακροδάχτυλα σου.

Να τρέξω, να γινει η ύλη σου ένα με την δικιά μου.

Να τρέξω ώσπου να κλαίω και να γελάω απο χαρά που μού πες μια κουβέντα και άνοιξε ο κόσμος μου.

Κι ύστερα, να τρέξουμε μαζί, να σταματήσει ο χρόνος να σε κοιτώ για πάντα.